Deze week liet D66 weten voorstander te zijn van een wettelijke verplichting voor beursgenoteerde bedrijven om tijdelijk een vrouwenquotum op te leggen voor hun raden van bestuur en commissarissen. D66 wil dat de top van deze bedrijven voor 30% uit vrouwen bestaat en verwacht dat dit percentage met deze verplichting binnen twaalf jaar realiseerbaar moet zijn. Ik ben een uitgesproken tegenstander van het vrouwenquotum.
Het vrouwenquotum leidt namelijk de aandacht af van de echt belangrijke opdracht: hoe een wereld met kansengelijkheid voor jongens en meisjes te creëren. We moeten af van de huidige situatie waarin de ene groep – de jongens – vooral te maken krijgt met applaudisserende en hand- en spandiensten verlenende ouders en kennissen, terwijl de andere groep – de meisjes- door de directe omgeving vaak met bezorgdheid en waarschuwingen wordt afgeremd.
‘Het vrouwenquotum is geen game changer, maar eerder een cosmetische ingreep van bovenaf’
Een van bovenaf verordonneerd vrouwenquotum zal voor die meisjes ‘op de grond’ nauwelijks effect hebben. Het vrouwenquotum is dus geen game changer, maar eerder een cosmetische ingreep in een hogere luchtlaag, zodat Nederland op de internationale lijstjes in emancipatorisch opzicht een beter figuur slaat.
Het vrouwenquotum is dan ook een typische maatregel uit de kokers van de politiek, de beleidswereld en de trainingsbureaus. Met hun focus op het vrouwenquotum verlagen zij stilletjes de inzet van de te voeren strijd. Want niet langer is die zo belangrijke strijd voor gelijkheid van kansen het hoofddoel, maar dreigt men genoegen te nemen met iets minders: gelijkheid van positie. Dat noem ik de makkelijke weg en het toont weinig ambitie.
Hoeveel verbeeldingskracht heb je nodig om je het toekomstige rampscenario voor te stellen van een Haagse elite die straks tevreden met rapporten zwaaiend zal beweren dat ‘de emancipatie in Nederland’ aanzienlijk is verbeterd, terwijl de meisjes om wie het gaat nog net zo met zichzelf in de knoop zitten.
Voor mij gaat kansengelijkheid niet om cijfertjes, percentages of rapporten, maar om de kracht en het potentieel van vrouwen. Wat lopen we als samenleving en economie mis als de ene helft, de vrouwen, continu minder kansen krijgt? Als deze vrouwen bij succes allerlei kritische en ontmoedigende vragen krijgen, waar mannen nooit last van hebben.
We moeten dan ook vol inzetten op gelijke kansen en cultuurverandering. Het is zonde als de wezenlijke kwestie van het gemiste potentieel onder het tapijt wordt geschoven voor zoiets banaals als het vrouwenquotum.
Het vrouwenquotum is geen bevrijder, maar een bliksemafleider. Het is daarom een nachtmerrie.
Elske Doets is Zakenvrouw van het jaar 2017 en is oprichter van Young Lady Business Academy.
Bron: FD
