Als je welbewust een nieuw woord bedenkt om een discussie op gang te brengen , zoals ik heb gedaan met ‘balanstrutje’, kun je niet anders dan tevreden zijn wanneer dat woord zich razendsnel nestelt in het dagelijks taalgebruik en, als klap op de vuurpijl, genomineerd wordt voor ‘Woord Van Het Jaar 2018’.
Logisch dat ik blij verrast was toen ik hoorde van de nominatie.
Dankzij de nominatie is er een nieuwe publiciteitsgolf rond ‘balanstrutje’ ontstaan, tot en met het Radio 1 Journaal toe. In het verlengde daarvan kwam een verse stroom positieve en negatieve reacties los. Dat is precies waar ik op uit was. De ophef is het bewijs dat het woord een gevoelige snaar raakt. Degenen die zich aangevallen voelen, beschouwen ‘balanstrutje’ als een stijlloze afwijzing van hun streven naar evenwicht tussen werk en privé. Degenen die er enthousiast op stemmen, zien het woord juist als een welkome schijnwerper op de benepenheid waarmee vrouwen andere vrouwen veroordelen die ongeremd voor hun passie en hun carrière gaan.
Die benepenheid, waar ikzelf talloze keren tegenaan gelopen ben en die het doorstoten van vrouwelijk talent naar de top al zo lang belemmert, wijs ik met ‘balanstrutje’ aan. Wie goed luistert naar de echo achter het woord, hoort mij tegen vrouwen roepen: ‘Rem elkaar niet af! Stimuleer elkaar!’
‘Balanstrutje’ is, kortom, niet als afwijzing bedoeld, maar juist als oproep te stoppen met het afwijzen van vrouwen die het allerhoogste ambiëren. Dat het woord, geïsoleerd, een negatieve klank heeft, weerstand oproept, zelfs als beledigend wordt ervaren, begrijp ik maar al te goed. Ik verontschuldig me daar niet voor. Vooral dat hardvochtige ‘trutje’ prikt onder de huid. Des te beter. Het voorkomt dat het woord in de vergetelheid raakt.
Het grootste misverstand over ‘balanstrutje’ is dat ik vrouwen ermee aanmoedig onnatuurlijk te handelen: hun carrière op nummer één te zetten, ten koste van rust en ontspanning, en zodoende een burn-out in jaag. Het tegendeel is waar. Wat is gezonder en natuurlijker dan doen waar je goed in bent? En je daarin te kunnen uitleven, zonder benepen stemmen die fluisteren dat je de ‘balans’ uit het oog verliest? Het abrupt onderbreken van inspiratie door ingeplande uurtjes yoga of mindfulness – dát is pas stressvol en onnatuurlijk.
Wie, net als ik, partij kiest voor het laten bloeien van vrouwelijk talent, voor een samenleving met meer gedreven vrouwen aan de top, klikt naar deze pagina.
En stemt zonder aarzeling op ‘balanstrutje’. Dank!