Mijn betoog in Op1 richtte zich op de meerwaarde van succesvolle ondernemers die maatschappelijke betrokkenheid tonen. Met hun daadkracht kunnen ze hardnekkige misstanden in de maatschappij aanpakken. Mijn YLBA is hiervan een goed voorbeeld. Dit non profit initiatief staat volledig los van Doets reizen en heeft als streven het potentieel van vrouwen eindelijk écht te gaan benutten, met gender equality als ultiem doel. Ondanks mijn bereidheid iets terug te doen voor de maatschappij en mijn volledige erkenning dat ook ondernemers, via belastingen, moeten bijdragen aan de staatskas, vond ex-hoofdredacteur van NRC, Pieter Vandermeersch, dat wat ik naar voren bracht ‘anti-democratisch’ en ‘gevaarlijk’. Kennelijk is hij van mening dat het probleemoplossend vermogen in Nederland exclusief toebehoort aan de overheid. En dat de overheid daarin niet uitgedaagd mag worden. Als ik aan de snel groeiende hoeveelheid daklozen denk – een onderwerp dat ik aanhaal tijdens het gesprek – vind ik die starheid van Vandermeersch een gemiste kans en, eerlijk gezegd, nogal luxueus. Wat maakt het een dakloze uit door wie hij of zij geholpen wordt? Als het maar gebéurt!
