Net als vorig jaar bracht ik met mijn gezin een eindejaarsbezoek aan Dubai.
Als privépersoon maar ook als reisondernemer – iemand die de sfeer, de uitstraling en de dienstverlening van een locatie nauwkeurig observeert – was ik na die eerdere ervaringen kennelijk nog niet uitgekeken op de snelgroeiende Golfstaat. En wilde ik er ook deze Kerst nog een keer van proeven. Voordat ik allerlei gedachten kon loslaten op wat ik zag en voelde, merkte ik simpelweg heel blij te worden van Dubai. Het was alsof ik een wereld binnen stapte waar de toekomst zich nog als een smetteloos wit laken voor je uit strekt. Waar mensen reikhalzend uitzien naar wat in hun ogen een stralende eeuw gaat worden. Waar een diverse bevolking en een even diverse toestroom van toeristen en goedkope arbeidskrachten onderling niet bezig is elkaar vliegen af te vangen, te klagen over wat er minder leuk is aan de ander, maar erop gespitst is elke kans op een beter leven met volle overtuiging te grijpen. Kortom, het totale gebrek aan ironie en sarcasme, de lust de ander belachelijk te maken, gaf mij het gevoel in een heerlijke tent vol verkwikkende zuurstof, genaamd ‘Dubai’, te zijn beland.
Natuurlijk besef ik dat er een inktzwarte kant zit aan het glamourleven in de olierijke Golfstaten. Maar als je ziet hoe veerkrachtig mensen zich onder die verre van ideale omstandigheden gedragen, hoe dolenthousiast Pakistanen de zonnebril schoonpoetsen van gefortuneerde hotelgasten, met hoeveel elan de lokale elite luxe, nieuwe steden bouwt en investeert in musea waar allerlei culturele hoogtepunten, als in een inspirerend wereldpanorama, tentoon worden gesteld, is het haast onmogelijk niet opgewonden te raken. Niet omdat alles er in de haak is, maar omdat het zo ongelofelijk in beweging is. Terwijl wij in Europa haast krom lopen van opgebouwde rechten en ingekerfde meningen en de neiging hebben muren op te trekken vanwege een territorium dat we onvervreemdbaar als ‘het onze’ beschouwen, met als gevolg dat we, zeker in vergelijking met Dubai, op een ongelofelijke manier vastzitten. Verregaand verzuurd zijn geraakt.
Afgezien van het morele aspect zag ik voor mijn ogen gebeuren hoe een land als Dubai de ‘winnaar’ van de toekomst is. Het soort perfectionisme, vriendelijkheid en comfort levert, dat je als reisondernemer zonder aarzeling als ‘vijfsterren’ kunt verkopen, in tegenstelling tot locaties als Miami en Las Vegas die dat ook pretenderen, maar de schreeuwerigheid zodanig hebben laten oprukken dat de exclusiviteit verloren is gegaan.
In Dubai ervoer ik, kortom, een hoogwaardige combinatie van service, sfeer, vriendelijkheid en internationaal elan dat zijns gelijke nauwelijks kent. Dubai lijkt klaar om door te denderen!
Ondertussen is ons ‘opgeheven vingertje’ vanuit het westen snel bezig een voetnoot te worden.