Dat winnen in topsport en bedrijfsleven vele parallellen kent, is al vaak (en terecht) benadrukt. Toch blijft het leerzaam als topsporters en prominenten uit het bedrijfsleven elkaar ontmoeten, zoals onlangs bij de KLM Open. Zeker als je, zoals ik, gefascineerd bent door vragen als ‘hoe stel je een ideaal team samen?’, ‘hoe houd je mensen blijvend gemotiveerd?’ en ‘hoe laat je medewerkers excelleren in plaats van dat ze, gewoon, “hun best doen”?’
Mijn voornaamste conclusie toen ik weer buiten stond, was dat van alle eigenschappen die je als topsporter dan wel bedrijf helpen winnaar te zijn een diepgewortelde wedstrijdmentaliteit misschien wel de belangrijkste is.
Waarom?
In een wedstrijd ‘valt alles weg’. Geschiedenis en statistieken tellen ineens niet meer. Alleen het nu. Het vermogen te winnen. Net als een voetbalelftal voor een nieuwe competitie begin ik met mijn bedrijf ook elk jaar weer op nul. Er bestaat geen enkele garantie op succes. De enige manier om de kans te vergroten dat je wedstrijden wint, kampioen wordt, is door hard te werken (trainen) en volgens een bepaald plan (tactiek) een steeds sterker team te ontwikkelen. Doelen stellen, zowel voor het team als voor de individuele spelers, is daar een wezenlijk onderdeel van.
Toch merkte ik dat leidinggevenden en ondernemers in het bedrijfsleven, desgevraagd, lang niet altijd vinden dat ze met hun bedrijf ‘een wedstrijd spelen’. Ik vond dat vreemd. En stelde vast dat uitgerekend die bedrijven, omdat ze niet vinden dat ze in een wedstrijd zitten, ook nauwelijks de aandrang voelen om concrete doelen te stellen. Men doet, in zekere zin, maar wat.
Wat een gemiste kans!
In een gesprek met de ook aanwezige oud-international Ronald de Boer (o.a. Ajax, Barcelona) benadrukte hij wat een voorrecht het voor hem is geweest in ‘prestatiegerichte’ maar ook ‘warme’ omgevingen te hebben gewerkt. Het zijn precies de sleutelwoorden waarmee ik hoop dat mijn medewerkers hun werkomgeving karakteriseren. Door ze – met het oog op de wedstrijd – elke dag een prikkelend, op hun individuele kwaliteiten gebaseerd doel mee te geven, blijven ze niet alleen gemotiveerd, gaan ze telkens vooruit en excelleren ze vaker. Maar vier ik tegelijkertijd hun onderlinge verschillen en maak, samen met hen, het gehele bedrijf (elftal) sterker. Wat is er leuker en bevredigender dan wanneer je tijdens de wedstrijd eindelijk die fantastische combinaties en goals ziet, die dankzij kleine stapjes, kleine verbeteringen (door het stellen van doelen afgedwongen), mogelijk zijn gemaakt? Bevredigend voor coach én spelers!
Het aantal medewerkers dat lang (plus tien, plus twintig jaar) en op hoog niveau bij Doets Reizen werkt, groeit nog elk jaar. Voor mij bewijs dat de ‘wedstrijd’ geen lelijk machoding is, maar juist iets heel positiefs; eindeloze bron van spelplezier en beter worden.
Misschien lijkt winnen in het bedrijfsleven nóg meer op topsport dan we al dachten.
